Er zijn een aantal koppelsystemen in gebruik, kort incompleet overzicht:
- regulier stoot- en trekwerk (alle E- en D-loks, internationaal, goederenwagens, ICR)
- Scharffenberg hoog (materieel na 1964, Plan T en nieuwer)
- Scharffenberg laag (ouder materieel tot Plan T)
- BSI (Alleen DDAR/DDZ/mDDM/1700 voor DDAR)
Het is onderling niet koppelbaar.
Om een reguliere lok voor een stroomlijnmaterieel te gebruiken als trekkracht is een zware hulpkoppeling nodig. Die zijn alleen beschikbaar bij hulptreinen en wegen een flinke 50kg of meer. Zo'n constructie kan dan ook alleen worden gebruikt als er vooraf flink wat planning gedaan wordt, zoals bij overbrengingsritten. Bij een "normale" storing zal een hulptrein moeten komen met de juiste koppeling om het zaakje weg te slepen, bij voorkeur hetzelfde materieeltype.
De luchtdrukrem is de wettelijke rem en alle treinen moeten er van voorzien zijn als ze op het Hoofdrailnet willen rijden. Het verschil zit in de aansturing v/d remstations: bij getrokken mat (ICR, internationaal, goederen) en ouder stroomlijnmat (t/m Mat 54) gebeurd dat via de treinleiding, bij nieuwer stroomlijnmat (vanaf Plan T) is er een electrische bediening bovenop het nog altijd ingebouwde luchtdrukremsysteem. Moderner materieel (bv SGM, VIRM en mogelijk ook DM90) heeft nog een ander remsysteem erbij (da's dus nr 3!), nl de dynamische rem, ofwel: terugwinnen van electriciteit tijdens het remmen. SGM kon het niet kwijt in de bvl en verstookt het in remweerstanden, de toen bestaande bvl-techniek kon dat nog niet aan, inmiddels zijn alle onderstations vervangen/aangepast zodat VIRM (eigenlijk al IRM, 1993!) z'n energie weer in de rijdraad kon pompen, zodat andere treinen het konden gebruiken. Hiertoe wekken de inverters (de doedelzakspeler!
) bijna 2kV op zodat deze spanning beschikbaar is voor andere treinen.
Er zijn meer koppelsystemen, maar die worden in NL niet gebruikt voor "heavy rail". Zo gebruiken de Amerikanen praktisch exclusief de klauwkoppeling, hebben de Russen daar een zwaardere variant van gemaakt en de Zweden gebruiken die Russische variant voor de zware IORE treinen (Narvik-Kiruna-Lulea) met 6800 ton lading. Verder nog een scala aan kleinere koppelingen voor lichter materieel, bv trams en sommig Duits werkmaterieel heeft wéér een andere koppeling. Google en Wiki zijn je vrienden als je daar meer over wilt weten